Choroba sfabrykowana lub wywołana – objawy

Nadużycia mające miejsce w przypadku choroby wymyślonej lub wywołanej (FII) mogą przybierać różne formy i mogą być trudne do rozpoznania, ale istnieją znaki ostrzegawcze, na które należy zwrócić uwagę.

Klinicysta może podejrzewać chorobę sfabrykowaną lub wywołaną, jeśli po przeprowadzeniu badań i testów wydaje się, że nie ma wyjaśnienia objawów dziecka (aby uzyskać więcej informacji, możesz przeczytać wskazówki NICE dotyczące podejrzeń o krzywdzenie dziecka w wieku poniżej 18 lat ).

Powinni również zwrócić uwagę na 1 lub więcej z następujących znaków ostrzegawczych:

• objawy pojawiają się tylko wtedy, gdy rodzic lub opiekun jest obecny
• jedyną osobą, która twierdzi, że zauważa objawy, jest rodzic lub opiekun
• chore dziecko ma niewytłumaczalnie słabą odpowiedź na lekarstwa lub inne leczenie
• jeśli 1 konkretny problem zdrowotny zostanie rozwiązany, rodzic lub opiekun może zacząć zgłaszać nowy zestaw objawów
• domniemane objawy dziecka nie wydają się wiarygodne – na przykład dziecko, które rzekomo straciło dużo krwi, ale nie poczuje się źle
• rodzic lub opiekun w przeszłości często zmieniał lekarzy pierwszego kontaktu lub odwiedzał różne szpitale w celu leczenia, szczególnie jeśli ich opinie na temat leczenia dziecka są kwestionowane przez personel medyczny
• codzienne czynności dziecka są znacznie ograniczone poza to, czego zwykle byś się spodziewał w wyniku pewnego stanu – na przykład nigdy nie chodzi do szkoły lub nie musi nosić ortez nóg, mimo że może prawidłowo chodzić
• rodzic lub opiekun ma dobrą wiedzę medyczną lub przygotowanie medyczne
• rodzic lub opiekun nie wydaje się zbytnio przejmować stanem zdrowia dziecka, mimo że jest bardzo uważny
• rodzic lub opiekun nawiązuje bliskie i przyjacielskie relacje z personelem medycznym, ale może stać się obraźliwy lub kłótliwy, jeśli ich własne poglądy na temat tego, co jest nie tak z dzieckiem, zostaną zakwestionowane
• 1 rodzic (zwykle ojciec) ma niewielki udział w opiece nad dzieckiem lub nie ma go wcale
• rodzic lub opiekun zachęca personel medyczny do wykonywania na dziecku często bolesnych badań i procedur (badania, na które większość rodziców zgodziłaby się tylko wtedy, gdyby zostali przekonani, że jest to absolutnie konieczne)