Blok serca może występować od urodzenia (wrodzony) lub rozwinąć się w późniejszym życiu (nabyty).
Niemowlęta są bardziej narażone na wrodzony blok serca, jeśli rodzą się z wadą serca lub jeśli ich matka ma chorobę autoimmunologiczną, taką jak toczeń.
Nabyty blok serca
Nabyty blok serca może dotyczyć osób w każdym wieku, ale osoby starsze są bardziej narażone.
Przyczyn jest kilka, w tym:
- operacja serca – uważana za jedną z najczęstszych przyczyn całkowitego bloku serca
- bycie sportowcem – niektórzy sportowcy mają blok serca pierwszego stopnia, ponieważ ich serca są często większe niż zwykle, co może nieznacznie zakłócać sygnały elektryczne serca
- historia choroby wieńcowej serca , zawału serca lub niewydolności serca – może to spowodować uszkodzenie tkanek serca
- niektóre choroby – takie jak zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia, borelioza , sarkoidoza , choroba Lwa, błonica czy gorączka reumatyczna
- narażenie na niektóre substancje toksyczne
- małe stężenie potasu (hipokaliemia) lub małe stężenie magnezu (hipomagnezemia) we krwi
- wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie), które nie jest dobrze kontrolowane
- rak, który rozprzestrzenił się z innej części ciała do serca
-
penetrujący uraz klatki piersiowej – taki jak rana kłuta lub rana postrzałowa
Niektóre leki mogą również powodować blok serca pierwszego stopnia, w tym:
-
leki na zaburzenia rytmu serca – takie jak dyzopiramid
- leki na nadciśnienie – takie jak beta-blokery, blokery kanału wapniowego lub klonidyna
- digoksyna – lek stosowany w leczeniu niewydolności serca
- Fingolimod – stosowany w leczeniu niektórych typów stwardnienia rozsianego
- pentamidyna – stosowana w leczeniu niektórych rodzajów zapalenia płuc
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne – takie jak amitryptylina